Hocam son zamanlarda anne ve babam arasında yaşanmaya başlayan bir sıkıntıdan bahsetmek istiyorum. İkisi de namazlarını kılan, gerçekten düzgün, haysiyetli ve onurlu insanlar fakat dinî şuur olarak belki de yetişme tarzından dolayı pek donanımlı olduklarını söyleyemem. Son birkaç senedir annem, babamın “gözlerine hâkim olamadığı” mevzusuyla ilgili fazlaca gündem oluşturuyor. Önceden böyle bir konu hiç olmadığı için annem çok şaşkın ve mutsuz. Evimizde hiçbir zaman böyle tartışmalar yaşanmazdı. Bu tartışmalar sıklaştığı için artık kardeşlerim de ben de olumsuz etkilenmeye başladık. Annem bunu ihanet olarak niteliyor ve gururuna çok dokunduğunu söylüyor. Böyle devam edecekse ayrılma yolunun gözüktüğünü dillendirmeye başladı son zamanlarda. Anneme nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum, danışabileceğim kimse de yok. Sizin aileye verdiğiniz önemi biliyorum, bu sebeple önerilerinizi anneme bir şekilde iletebileceğimi düşünüyorum. Ya da en azından çocukları olarak bizler ne yapabiliriz, bununla ilgili izlenecek bir yol gösterirsiniz bize diye umut ediyorum.
Anne ve baba arasındaki problemlere çocuklarının müdahale etmesinin doğru olmadığını düşünüyoruz. Karı-koca kendi aralarında tartışıp sorunu beraberce çözmeye çalışmaları gerekmektedir. Ayrıca annenizin babanızla ilgi yanlışını sizinle paylaşması farklı bir yanlış olmuş. Kadınların menopoz dönemlerinden kaynaklı isteksizlik aile ilişkisine yansımıştır; büyütmeyin. Günümüzde karşılaşılan problemlerden biridir. Annenizi babanızla sorunu çözmeye yönlendirin. Ayrıca anneniz yapılan hatayı babanızın yüzüne vurma yerine eşini bir şekilde teskin etmeye çalışsın. Ama siz devreden çıkın.
