Soru
Esselamûn aleyküm Nureddin Hocam,
Ben sizin paylaşımlarınızı takip eden 24 yaşında biriyim. Bir mümin kardeşinizim diyemiyorum çünkü artık bir mümin olup olmadığımı, Allah’ın beni Müslüman kulum diye anıp anmadığını bilmiyorum. Benim sorum şu. Allah bir kulunun düzelmeyeceğini bildiği için onu kendi haline terk eder mi? Onu hem dünyasından hem de ahiretinden bir ümidinin kalmayacağı, sadece öleceği güne beklediği bir hâle terk eder mi? Onun bedeninden gücü ruhundan imanı kalbinden umudu alır mı? O kulunun kalbinden Kendi sevgisini dahi alıp onu kendi hâline bırakır mı? Bu sorunun cevabını merak ediyorum. Öyle bir hâl içindeyim ki her şey beni terk etmiş gibi. Hatta sanki nefsim bile. Artık bana haram olan şeyleri arzu ettiren nefsin fısıltısı bile yok içimde. Bir tek şeytan kaldı. “Bu kadar kimsesiz, bu kadar terk edilmiş hissediyorsan belki de (Hâşâ) Allah diye bir şey yoktur” diyerek beni en büyük gerçekten de koparmaya çalışıp kendisinden bile daha aşağılık bir mahlukat hâline getirmeye çalışan iblisin pis telkininden başka hiçbir şey hissetmiyorum artık. Kuşkusuz ki Allah’ın beni terk etmesi için sayılamayacak kadar neden var. Ve olduysa ben şimdi ne yapacağım. Öyle bir hâl içindeyim ki. Sanki çenemin altından itibaren bütün bedenim yaman bir bataklığın içinde. Hiçbir şey yapamıyorum. Ne elimi uzatıp kendimi dışarı doğru çekebiliyorum nede ayağımı bir çıkıntıya dayayıp itebiliyorum. Sadece nefes alıp verip umursamazca etrafımdaki şeyleri izliyorum. Böyle yaşamak öyle zor ki. Her uyandığım sabah işte kalbim için bir azap günü daha başlıyor diyorum.
Lütfen cevap verin, ben kovuldum mu?
Ben sizin paylaşımlarınızı takip eden 24 yaşında biriyim. Bir mümin kardeşinizim diyemiyorum çünkü artık bir mümin olup olmadığımı, Allah’ın beni Müslüman kulum diye anıp anmadığını bilmiyorum. Benim sorum şu. Allah bir kulunun düzelmeyeceğini bildiği için onu kendi haline terk eder mi? Onu hem dünyasından hem de ahiretinden bir ümidinin kalmayacağı, sadece öleceği güne beklediği bir hâle terk eder mi? Onun bedeninden gücü ruhundan imanı kalbinden umudu alır mı? O kulunun kalbinden Kendi sevgisini dahi alıp onu kendi hâline bırakır mı? Bu sorunun cevabını merak ediyorum. Öyle bir hâl içindeyim ki her şey beni terk etmiş gibi. Hatta sanki nefsim bile. Artık bana haram olan şeyleri arzu ettiren nefsin fısıltısı bile yok içimde. Bir tek şeytan kaldı. “Bu kadar kimsesiz, bu kadar terk edilmiş hissediyorsan belki de (Hâşâ) Allah diye bir şey yoktur” diyerek beni en büyük gerçekten de koparmaya çalışıp kendisinden bile daha aşağılık bir mahlukat hâline getirmeye çalışan iblisin pis telkininden başka hiçbir şey hissetmiyorum artık. Kuşkusuz ki Allah’ın beni terk etmesi için sayılamayacak kadar neden var. Ve olduysa ben şimdi ne yapacağım. Öyle bir hâl içindeyim ki. Sanki çenemin altından itibaren bütün bedenim yaman bir bataklığın içinde. Hiçbir şey yapamıyorum. Ne elimi uzatıp kendimi dışarı doğru çekebiliyorum nede ayağımı bir çıkıntıya dayayıp itebiliyorum. Sadece nefes alıp verip umursamazca etrafımdaki şeyleri izliyorum. Böyle yaşamak öyle zor ki. Her uyandığım sabah işte kalbim için bir azap günü daha başlıyor diyorum.
Lütfen cevap verin, ben kovuldum mu?
Cevap
Duygusal bir boşluk zamanı yaşıyorsunuz. Bunu da bir imtihan süreci olarak görün ki öyle zaten. Kalbimizin her türlü haline rağmen Allah’a olan imanımızı ve ibadetimizi devam ettirmekle mükellefiz. Her şey, her zaman tam istediğimiz gibi olsaydı eğer, imtihanın ne anlamı kalacaktı? Nasıl imtihan olacaktık? Siz Allah’a yöneldiğiniz sürece, Allah da size rahmet edecektir. Siz Allah’a bir adım atarsanız eğer, Allah size on adım atar. Bu hep böyledir. İçinde bulunduğunuz bu duygusal boşluk zamanla geçecektir biiznillah. Onu kalıcı sanmayın. Siz sadece bu süreçte ibadetlerinizi yapmaya devam edin. Her gün mutlaka Kur’an okuyun. Onu anlamaya ve kalbinizde hissetmeye çalışın. Yine her gün mutlaka hadisi şerif okuyun, siyer okuyun. Yine bu süreçte bir psikoloğa görünmenizde epey fayda var biiznillah. Çünkü sizin sorununuz daha çok psikolojik ve duygusal bir sorun ve asla çözülmeyecek bir şey değildir. Allah yardımcınız olsun. Allah’a emanet olun.
